((شمشیر، معشوقۀ قلم))
آرام و رام...
((نصرت رحمانی))
6×4
یک خنده ملیح
کمی شرم
به... به... چه سورپریزی
نیم رخ
نه... اینطور خوب نیست
یک لحظه... آه
تیک، تک
بسیار خوب
خواننده ی عزیز آزاد باش
با نور خوب و زاویه ی مرغوب
عکسی از آنجانب گرفتم
و با این عکس یک لحظه ای عبث ز زندگی ات را
تثبیت کرده ام
اما، در این میان حماقت خود را نیز
تایید کرده ام
((نصرت رحمانی))
تله
رعد است و برق
باران سر شکیب ندارد
چون تازیانه ای کمر راه
در هم شکسته است
شب پیر و خسته است
وقتی که می روی
قفلی به در مبند
شاید اطاق کوچک من
امشب پناهگاهی گردد
یاران گمشده باز ایند
و باز شعله در اجاق بخندد
شعری و خنده ای و گپی
امید تازه، روی کومه به پا شد
((نصرت رحمانی))