((میعاد در لجن))
رقصید
پر زد، رمید
از سر انگشت او پرید
[سکه]
گفتم: خط
پروانهٔ مسین
پرواز کرد
چرخید، چرخید
پرپر زنان چکید؛ کف جوی پر لُجن.
تابید، سوخت فضا را نگاه‌ها
بر هم رسید
در هم خزید
در سینه عشق‌های سوخنه فریاد می‌کشید:
ـ ای یأس، ای امید!
....
((نصرت رحمانی))
6×4
یک خنده ملیح
کمی شرم
به... به... چه سورپریزی
نیم رخ
نه... اینطور خوب نیست
یک لحظه... آه
تیک، تک
بسیار خوب
خواننده ی عزیز آزاد باش
با نور خوب و زاویه ی مرغوب
عکسی از آنجانب گرفتم
و با این عکس یک لحظه ای عبث ز زندگی ات را
تثبیت کرده ام
اما، در این میان حماقت خود را نیز
تایید کرده ام
((نصرت رحمانی))