برگهای پاییزی
غروب می رسد
غروب من هم
پچپچه هایی در گوشم می پیچد
می اندیشم
به اوراق سیاه مشق ها
به نامه ها و نامه های عاشقانه
به کتاب ها و کتابهای ممنوع
به پرونده های ساوک
به دفترهای شعر خطابه ها روزنامه ها
به صفحات تاریخ
و این برگهای پاییزی
که زیر پاهایم خرد می شوند
((سیاوش کسرایی))
پاییز
در بادروبه ها
خاکستر بهار
سیل در سرای سینه و در استخوان باغ
بر شاخه های پرت تک افتاده استوار
رنگ سیاه زنده ترین رنگ ها کلاغ
((سیاوش کسرایی))
وقتی که دست می طلبد جان موافق است
بر کنده دل ز همهمه ها و گفت و گوی ها
مردی که رای دیگر دارد
می ایستد به پا
گلدان به روی طاقچه
دفتر به روی میز
چایی درون فنجان جان در میان مشت
در سنگری چنان
یک مرد در محاصره می ماند
تا آخرین فشنگ
با آخرین توان
در زیر چشم ما
یک مرد با هزار گلوله
می اوفتد ز پا
((سیاوش کسرایی))