چارلز بوکوفسکی. قلبم را در دستهایش میگیرد (25 شعر)

آبجوی ساعت 2 صبح
 
هیچی مهم نیست
اما وقتی روی تشک دست و پا می زنی
با رویاهایی احمقانه و یک قوطی آبجو
و همان موقع برگ ها می میرند و اسب ها می میرند
و خانوم های صاحبخانه به راهرو خیره مانده اند؛
سرزندگی موسیقی پشت پرده های افتاده،
توی آخرین غار یک مرد،
در جاودانگی کِشنده
و انفجار؛
هیچی نیست فقط چکه های شیر آب داخل سینک
بطری خالی
خوشحالی مصنوعی
محصوری جوانی،
زخمی و بی پناه
کلمه ها را می آموزی
به آنها چنگ می زنی
تا بمیری.
((چارلز بوکوفسکی))
((مترجم: سید مصطفی رضیئی))

چارلز بوکوفسکی. به سلامتی برادرم هیچکس! (18 شعر)

آره
 
تمومِ هم سایه‌ها فکر می‌کنن
ما دیوانه‌ییم!
ما هم فکر می‌کنیم اونا
دیوونه‌ان!
هم ما و هم اونا
درست فکر می‌کنیم!

((چارلز بوکوفسکی))
((مترجم: یغما گلرویی))

چارلز بوکوفسکی. دختری با دامن کوتاه، بیرون پنجره اتاق من، انجیل میخونه (39 شعر)

علت و معلول
 
بهترین‌ها
معمولا با دستهایِ خودشون
قالِ زندگیِ خودشون رو میکنن،
فقط برایِ اینکه خلاص بشن،
و اون‌هایی که باقی میمونن
حتی ذره‌ای به عقلشون نمیرسه
که چرا همه دارن خودشون رو
از دست اون‌ها خلاص می‌کنن.

((چارلز بوکوفسکی))
((ترجمه: پیمان غلامی/ نیما مهر))